Λουκ. 8:4 Κάποτε πάλι, όταν άρχισε να συγκεντρώνεται κόσμος πολύς και να καταφθάνουν κοντά του από κάθε πόλη, τους είπε παραβολικά:
Λουκ. 8:5 «Βγήκε ο σπορέας να σπείρει το σπόρο του και καθώς έσπερνε, ένα μέρος από το σπόρο έπεσε δίπλα στο δρόμο και καταπατήθηκε, και τα πουλιά τ' ουρανού το κατέφαγαν.
Λουκ. 8:6 Κι άλλο έπεσε πάνω σε πετρώδες έδαφος και μόλις φύτρωσε ξεράθηκε, γιατί δεν είχε υγρασία.
Λουκ. 8:7 Κι άλλο έπεσε ανάμεσα στ' αγκάθια, τα οποία φύτρωσαν μαζί του και το κατέπνιξαν.
Λουκ. 8:8 Κι άλλο έπεσε στο έδαφος το γόνιμο και φύτρωσε κι απέδωσε καρπό εκατονταπλάσιο». Και καθώς τα έλεγε αυτά, υψώνοντας τη φωνή του, τόνιζε: «Όποιος έχει αυτιά για ν' ακούει, ας τ' ακούει»!
Λουκ. 8:9 Οι μαθητές του λοιπόν, του υπέβαλλαν ερωτήσεις λέγοντάς του: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;».
Λουκ. 8:10 Κι εκείνος τους είπε: «Σε σας έχει δοθεί το προνόμιο να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους άλλους αναπτύσσονται με παραβολές, έτσι που, ενώ βλέπουν να μη διακρίνουν κι ενώ ακούν να μην καταλαβαίνουν».
Λουκ. 8:11 «Και είναι τούτη η σημασία της παραβολής: Ο σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού.
Λουκ. 8:12 Οι σπόροι που έπεσαν στην άκρη του δρόμου είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλ' έρχεται κατόπιν ο διάβολος και αφαιρεί το λόγο από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούνε.
Λουκ. 8:13 Οι σπόροι πάλι, που έπεσαν πάνω στην πέτρα είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν, δέχονται με χαρά το λόγο. Αυτοί όμως δεν έχουν ρίζα κι ενώ πιστεύουν προσωρινά, κατόπιν, σε καιρό πειρασμού, απομακρύνονται.
Λουκ. 8:14 Οι σπόροι επίσης που έπεσαν πάνω στα αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλά επειδή ζουν κάτω από μέριμνες και πλούτο και απολαύσεις της ζωής, καταπνίγονται και δεν καρποφορούν.
Λουκ. 8:15 Και οι σπόροι που έπεσαν στο γόνιμο έδαφος είναι εκείνοι που, επειδή με καλή και αγαθή καρδιά άκουσαν το λόγο, τον κρατούν και καρποφορούν υπομονετικά».
Λουκ. 8:16 «Κανένας, πάντως, όταν ανάψει ένα λυχνάρι, δεν το καλύπτει με κάποιο σκεύος κι ούτε το βάζει κάτω από το κρεβάτι, αλλά το τοποθετεί πάνω στο λυχνοστάτη για να βλέπουν το φως εκείνοι που μπαίνουν μέσα.
Με το θέμα αυτό του Σπορέα έχω ασχοληθεί πολλές φορές. Τόσο στο 13ο κεφ. του Ματθαίου, όσο και στο 4ο κεφάλαιο του Μάρκου. Ποτέ όμως δεν πρέπει να μας κουράζει κάτι που διαβάζουμε στην Γραφή. Φαίνεται πως ο μεγάλος Θεός, κάποια πράγματα θέλει να μας διδάξει. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι η Γραφή είναι ένας κήπος γεμάτος απο δένδρα με φρούτα. Και ενώ νομίζουμε ότι μαζέψαμε όλα τα φρούτα, γυρίζουμε πίσω και βλέπουμε ότι έμειναν ακόμα πάρα πολλά πάνω στα δένδρα που δεν τα προσέξαμε. Και όσο τα μαζεύουμε, τόσο πιο πολλά υπάρχουν ακόμα.
Και τώρα στο μάθημά μας.
Η παραβολή του Σπορέα αναφέρεται στις 4 ομάδες ακροατών που βρίσκονται εκεί που κηρύττεται το Ευαγγέλιο. Η παραβολή του Σπορέα που είναι ο Χριστός και του σπόρου που είναι ο Λόγος του Θεού, δεν είναι μόνο μια απλή προειδοποίηση αλλά και μια μεγάλη ενθάρρυνση. Εκείνος που κηρύττει πρέπει να κηρύττει το Λόγο και όχι δικά του λόγια ή ανθρώπινες επινοήσεις. Το κήρυγμα του Λόγου έχει δύναμη. Έχει δύναμη Θεού για σωτηρία σε αυτόν που πιστεύει (Ρωμαίου 1:16). Τι όμορφο πράγμα είναι αυτό για άνδρες και γυναίκες, να κηρύττουν τον Λόγο, που έχει τη δύναμη να λυτρώνει ψυχές! Ακόμα ο Λόγος είναι το μόνο μέσο με το οποίο μπορούμε να αναγεννηθούμε (Α΄Πέτρου 1:23) και να σωθούμε (Ιωάννης 5:24). Ας δώσουμε πολύ προσοχή στα λόγια που ακολουθούν:
Η 1η κατηγορία αναφέρεται σε αυτούς που ακούν τον Λόγο, αλλά δεν δίνουν προσοχή. Τότε ο εχθρός της ψυχής έρχεται και μαζεύει το σπόρο απο τις καρδιές τους για να μην πιστέψουν και σωθούν.
Η 2η κατηγορία αναφέρεται σε αυτούς που δέχονται με χαρά το Λόγο, αλλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν τη χαμένη κατάστασή τους μπροστά στο Θεό. Δέχονται το Ευαγγέλιο, αλλά γρήγορα βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη που η συνείδησή τους να ασκήθηκε και να επανέφερε έστω και την πιο μικρή αλλαγή στη ζωή τους.
Η 3η κατηγορία αναφέρεται σε αυτούς που με ειλικρίνεια δέχθηκαν το Λόγο, αλλά οι μέριμνες και οι φροντίδες του κόσμου αυτού φάνηκε γρήγορα ότι είχαν μια μεγαλύτερη θέση στη ζωή τους απο κάθε τι το πνευματικό, και έτσι ο σπόρος του Θεού δεν καρποφόρησε ποτέ μέσα τους.
Και τώρα ερχόμαστε στην 4η κατηγορία, η οποία είναι αυτή που μας ενδιαφέρει. Η κατηγορία αυτή δείχνει την αληθινή κατάσταση του ανθρώπου μπροστά στο Θεό που ομολογεί την αμαρτωλότητά του και αναγνωρίζει την ενοχή του. Εμπιστευόμενος στο Χριστό, εισέρχεται στην ειρήνη Του, την ειρήνη που ζει, καθαριζόμενος και αγιαζόμενος απο το Λόγο του Θεού που ενεργεί μέσα Του την αλλαγή που βλέπουμε στη νέα ζωή του. Τη ζωή της αναγέννησης. Ο σπόρος είναι ο ίδιος σε κάθε περίπτωση. Το μόνο που διαφέρει, είναι η συμπεριφορά του ακροατή. Εκτός της αναγέννησης, βλέπουμε τον Αγιασμό και την Αγιότητα, δύο λέξεις με την ίδια ρίζα που είναι ο Χριστός. Ο Αγιασμός ξεκινάει απο τη στιγμή που ο άνθρωπος αρχίζει να αποβάλλει τις παλιές συνήθειες και να εφαρμόζει το Λόγο του Θεού στη ζωή του, μέχρι τότε που θα βγάλει μπουμπούκι και σιγά σιγά θα ανθίσει. Όταν το άνθος γίνει καρπός, τότε φτάνει στην "Αγιότητα" που μπορεί να δοξάζει το Θεό, τον Δημιουργό των πάντων. Μια πορεία σταδιακή. Μια πορεία γεμάτη απο το μεγαλείο του Θεού.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Κύριε, άφησε το Λόγο Σου να κατέβει στην καρδιά μου και να ελεηθώ με την ενέργεια του Πνεύματός Σου. Αγίασέ με με το Λόγο της Θείας Σου Αλήθειας. Κάνε με ένα καθαρό και αγνό σκεύος. Το όνομά Σου θέλω να δοξάζεται μέσα απο τη ζωή μου.