Εδώ περνάμε από το
βουνό της μεταμόρφωσης σε μια θλιβερή ιστορία που αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος με τον Ιησού και τους μαθητές
Του να έχουν περάσει στην αιωνιότητα και την εκκλησία να στέκει αδύναμη να
προσφέρει την απαιτούμενη βοήθεια στην ανάγκη του ανθρώπου.
Αλλάξαμε την όμορφη εκείνη εικόνα της συντροφιάς
μας με τα το Μωϋσή και τον Ηλία για την ανώριμη συντροφιά των δασκάλων που
συγχύζουν και μπερδεύουν το νόμο με τη χάρη. Αφήσαμε την πρόγευση της χιλιετηρίδας
και γυρίσαμε πίσω στο σκηνικό του πόνου, της αδυναμίας και της αθλιότητας.
Όταν ο Κύριος κατέβηκε από το βουνό με
τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, βρήκε τους 9 μαθητές του να τους έχει
κυκλώσει ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Μέσα σε όλους αυτούς βρισκόταν ένας πατέρας
που είχε φέρει το δαιμονισμένο παιδί του.
Την ώρα εκείνη ο πατέρας παίρνει το λόγο και λέει: «Κύριε, έφερα το
δαιμονισμένο παιδί μου να το κάνεις καλά». Η επιθυμία του πατέρα να δει το
παιδί του να γίνει καλά από την αρρώστια που είχε εξασθενίσει και καταρρακώσει
την ψυχή και το σώμα του νέου, τον οδήγησε στο Χριστό.
«Είπα
στους μαθητές σου να βγάλουν το δαιμόνιο από μέσα του αλλά δεν τα κατάφεραν».
Παρόλο που ο Κύριος είχε δώσει εξουσία στους μαθητές Του να βγάζουν δαιμόνια
και να θεραπεύουν, εκείνοι δεν τα
κατάφεραν. Φαίνεται πως με την
απομάκρυνση του Κυρίου, γεννήθηκαν και τα πρώτα κενά μέσα τους. Πάντα
δημιουργούνται κενά μέσα μας όταν υπάρχει έλλειψη μελέτης, προσευχής και
πνευματικής κοινωνίας.
Ο Κύριος μαλώνει τους μαθητές του, «άπιστη
γενιά ως πότε θα είμαι μαζί σας και θα σας ανέχομαι;» Στρέφει και βλέπει τον
πονεμένο πατέρα που περιμένει με αγωνία και λέει: «Φέρτε τον σε μένα». Όταν το
κακό εκείνο πνεύμα ήρθε αντιμέτωπο με τον Κύριό μας καταβάλλει κάθε προσπάθεια
να μείνει μέσα στο νέο. Άλλες φορές όπως είδαμε σε προηγούμενες μελέτες, τα
κακά πνεύματα έδιναν μαρτυρία για τον Κύριο, και στην περίπτωση του
δαιμονισμένου «Λεγεών». Τον παρακαλούν να τα αφήσει να μπουν στους χοίρους.
Τώρα όμως που κατάλαβε τον κίνδυνο, προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί.
Όταν
ο Γιατρός πήρε το παιδί στα χέρια Του, ρωτά τον πατέρα «Πόσο καιρό του
συμβαίνει αυτό»; και αυτός απαντά « Από την παιδική του ηλικία Κύριε» και
συνεχίζει να αναλύει την τρομερή κατάσταση του παιδιού του που διαρκώς
κινδύνευε. «Αν μπορείς να κάνεις κάτι, βοήθησέ μας, σπλαχνίσου μας». Με τον τρόπο που μίλησε στον Κύριο, ήταν σα να
μην είχε απόλυτη πίστη και να στηριζόταν στην ευαρέσκεια και όχι στη δύναμη του
Κυρίου. Ο Κύριος πάντα ευαρεστείται και θέλει να μας βοηθήσει, αφού πρώτα
στηριχτούμε στη θεότητά Του και τη δύναμή Του.
«Σε
εκείνον που πιστεύει», λέει ο Κύριος, «Όλα είναι κατορθωτά». Η θεραπεία του
παιδιού δεν εξαρτιόταν από τον Κύριο μόνο, αλλά και από την πίστη του πατέρα.
Και καθώς τώρα έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κύριο ο πατέρας του παιδιού
φωνάζει δυνατά «Πιστεύω Κύριε, μα και αν υπάρχουν κενά απιστίας μέσα μου, Εσύ
βοήθησέ μας». Ναι Κύριε, άφησε την Πανάγια Χάρη σου να καλύψει τα κενά της απιστίας
μου, γιατί ο Λόγος Σου μας λέει ότι «Η δύναμή Σου φανερώνεται τέλεια, εκεί όπου
υπάρχει αδυναμία» (Β΄Κορινθ. 12:9)
Όταν
ο Κύριος είδε τον κόσμο να συγκεντρώνεται γύρω τους δεν ήθελε να αφήσει την
υπόθεση άλλο να εκκρεμεί και αμέσως επιπλήττει το ακάθαρτο πνεύμα με τη δύναμη
που έχει ο Λόγος Του «Το διατάζει να βγει από τον νέο και να μην τον ενοχλήσει
πια ποτέ». Το κακό πνεύμα φώναξε δυνατά και με μια τελευταία ενέργειά του τα
καταφέρνει πριν βγει από τον νέο να τον ρίξει κάτω σα να ήταν νεκρός. Μάλιστα,
πολλοί πίστεψαν ότι είχε πεθάνει. Ο Κύριος παίρνει το χέρι του νέου, όπως έκανε
με την κόρη του Ιάειρου. Τον σήκωσε και στάθηκε όρθιος. Όταν γιατρεύει,
γιατρεύει τέλεια.
Πόσο
όμορφο θα ήταν να εμπιστευτούμε και εμείς στο Χριστό τα παιδιά μας, που έχουν
δώσει τη ζωή τους στην εξέλιξη του κόσμου τούτου και τον πειρασμό. Τα παιδιά μας
που ζουν μακριά από τις εντολές και το θέλημα του Θεού. Τα παιδιά μας που είναι
αιχμάλωτα και παγιδευμένα από το Σατανά.
«Γιατί
εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το κακό πνεύμα Κύριε;» ρωτούν οι μαθητές του. «Εξαιτίας
της απιστίας σας» απαντά ο Κύριός μας.
Ο
Κύριος υπόσχεται πως όλα είναι κατορθωτά. Όλα τα εμπόδια μπορούμε να τα
μετατοπίσουμε (Ματθαίος 17:20) όταν έχουμε λίγη πίστη. «Όχι πολύ, μόνο σαν
κόκκο σιναπιού». Όταν έχουμε αποχή (νηστεία) από κάθε τι το κοσμικό, όταν
διαλέξουμε την μερίδα που μας ανήκει, και αφήσουμε τις μικρολεπτομέρειες που μας
παίρνουν το χρόνο, όταν η ενδυμασία μας είναι πάνοπλη από το Πνεύμα του Κυρίου
(Εφεσίους 6:10-18) και εμμένουμε σε προσευχή και δέηση, τότε όχι μόνο δαιμόνια
τέτοιου είδους μπορούμε να βγάλουμε, αλλά και βουνά από εμπόδια μπορούμε να
σπρώξουμε κατά μέρος.
Η
παράγραφος αυτή που μόλις μελετήσαμε, μας άφησε μια γλυκιά πνευματική
ικανοποίηση, μια όμορφη επίγευση. Ήρθε να μας θυμίσει ξανά την κυριαρχία του Χριστού πάνω στο Σατανά και τις
δυνάμεις του, και ότι όλοι μας όσο προσβεβλημένοι και να είμαστε από την
αμαρτία μπορούμε να καταφύγουμε στο Χριστό με πίστη και να σωθούμε. «Αν ο Θεός
είναι μαζί μας ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;» (Ρωμαίους 8:31)
Ας κοιτάμε
πάντα με πίστη στη θεότητα, τη δύναμη και το Λυτρωτικό έργο του Χριστού και Εκείνος
θα κάνει το καλύτερο στην καρδιά του καθενός μας.