Στο
επιτελείο του Νοσοκομείου και οι ασθενείς
Ένα πράγμα που με κάνει να νιώθω άσχημα
είναι η στιγμή που αφήνω την όμορφη αυτή σκηνή στο τέλος κάθε δίωρης θεραπείας.
Σε αυτό εδώ το σημείο σκέπτομαι μεγαλόφωνα, προσπαθώ να εκφράσω το θαυμασμό μου
ε όλους όσους έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σ’αυτούς που βρίσκονται σε άμεση
ανάγκη. Η όλη εικόνα αξίζει το θαυμασμό μας αλλά πρέπει να δώσω χώρο και στον
επόμενο ασθενή. Κοιτάζω πάντα μπροστά και ιδιαίτερα στην επόμενη συνεδρία,
ξέροντας ότι είμαι σε καλά χέρια.
Ρίχνοντας πίσω μου μια ματιά στον
τεράστιο αυτό χώρο που οι ασθενείς θεραπεύονται με τρυφερή αγάπη και με τα
σύγχρονα μέσα που η επιστήμη διαθέτει
για την επάρατη αρρώστια, είδα μια ομάδα νοσοκόμοδες να μεταφέρουν
χαμογελαστά το Vidaza (φάρμακο) που έχει τη
δύναμη να μαλακώνει τον πόνο και να δίνει ελπίδα και θεραπεία στον άρρωστο.
Οι νοσοκόμες μου θυμίζουν τις μέλισσες
που μεταφέρουν τη γύρη που δίνει νέα ζωή. Είναι όλες ντυμένες ομοιόμορφα. Δεν
έχουν γαλόνια στους ώμους τους γιατί όλες έχουν την ίδια ευθύνη. Την ευθύνη
στον άνθρωπο. Ξέρουν ότι είμαστε ταξιδιώτες σε μια μακρινή πατρίδα, έτσι κάνουν
το καλύτερο που μπορούν για να φτάσουμε όλοι εκεί, επάνω.
Ο κανόνας «αγαπάτε αλλήλους» δεν είναι
γραμμένος σε κάποια καρδίσα στο πουκάμισό τους, αλλά μέσα στις καρδιές τους με
αλτρουϊσμό και αποφασιστικότητα που ξεπερνά
την ανθρώπινη αντίληψη. Έτσι όλες αυτές οι μέλισσες εργάζονται να φέρουν
ανακούφιση στον ταξιδιώτη. Και αν κάποιος θεραπευτεί και σωθεί, έρχεται χαρά
ανάμεσά τους, όπως γίνεται με τους αγγέλους στον Ουρανό όταν δοθεί άφεση σε μια
ψυχή και σωθεί. Άλλωστε «άφεσις» είναι βιβλική λέξη και σημαίνει α) άφεσις
αμαρτιών β) το χρέος κάποιου έχει πληρωθεί στο ακέραιο και γ) Χάρις.
Αυτό που μόλις ανέφερα δεν είναι ένας
παραλληλισμός αλλά η απάντηση που
έρχεται από τα χείλη του Κυρίου.
Όταν τελειώσει η βάρδιά τους και είναι
έτοιμες να αποχωρήσουν φέρνουν τη δουλειά τους γραμμένη με λεπτομέρεια για κάθε
ασθενή στο γιατρό υπηρεσίες να εξετασθεί και μετά πηγαίνουν σπίτι να συνεχίσουν
με τις καθημερινές απασχολήσεις και να γεμίσουν τις μπαταρίες τους για την επόμενη
μέρα.
Όσο για τος ασθενείς, κάποιοι σηκώνουν
ένα μεγαλύτερο σταυρό από κάποιος άλλους. Το «κάλεσμά τους» είναι διαφορετικό.
Δοκιμάζονται περισσότερο. Κάποιοι άλλοι προσεύχονται όπως η δοκιμασία που
διέρχονται μεταβληθεί και φέρει ευλογία τόσο σε αυτούς όσο και στην οικογένειά
τους και τους φίλους τους. Στο χρόνο που δοκιμάζονται τους πλησιάζουν μερικοί
άνθρωποι με διαφορετικές ιδέες και τρόπους θεραπείας. Αλλά όπως θα δούμε
παρακάτω η θεραπεία που ο κάθε ασθενής χρειάζεται δεν είναι φυσική. Έχει την αρχή
της πίσω στις μέρες που οι προπάτορές μας έπεσαν πνευματικά. Δυστυχώς το πέσιμο
αυτό έγινε αιτία η αμαρτία να απλώσει τα πλοκάμια της και να σκεπάσει ολόκληρη
την ανθρωπότητα. Έκτοτε όλοι εμείς οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας,
πληρώνουμε τις συνέπειες…
Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε ότι ο Σατανάς
μπορεί να κατακρεουργήσει το σώμα μας, όχι όμως και την ψυχή μας. Έτσι υπάρχει
διέξοδος. Τρόπος διαφυγής. Δόξα στο Θεό! Μάλιστα έχει στείλει προσκλητήρια σε
όλους μας που δεν φέρει ημερομηνία λήξεως. Ακόμα υπάρχει χρόνος να απαντήσουμε
στην πρόσκληση.
Ας διαβάσουμε τι λέει:
«Ελάτε σε μένα όλοι εσείς οι κουρασμένοι
και ταλαιπωρημένοι από τα βάσανα της ζωής και εγώ θα σας δώσω ανάπαυση –
ειρήνη. Βάλτε επάνω σας το ζυγό Μου και διδαχτείτε από Μένα που Εϊμαι πράος και
ταπεινός στην καρδιά και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας. Γιατί ο ζυγός Μου
είναι απαλός και το φορτίο Μου ελαφρό.»
Τι θαυμάσια πρόσκληση είναι αυτή από τον
Βασιλέα Όλων! και πόσο εξαίρετη η ανακούφιση! Όσοι από μας έχουν πραγματικά
υπακούσει στο θέλημα του Κυρίου, βρίσκουμε ανακούφιση στις καρδιές μας μέσα από
τις φροντίδες της ζωής καθώς διδασκόμαστε από Αυτόν.
Ο ζυγός Του είναι φτιαγμένος να χαλιναγωγεί το θέλημα του
ανθρώπου και να τον φέρνει κάτω από έλεγχο. Ο άνθρωπος που ανταλλάσει το βάρος
της αμαρτίας με τον ένδοξο ζυγό της υποταγής του στον Κύριό μας, βρίσκει ότι η
ανταλλαγή αυτή, είναι το πολυτιμότερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει στον εαυτό
του με το να υπηρετεί Έναν τόσο Μεγάλο Άρχοντα.
«Ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο
μου ελαφρό». Πολλοί άνθρωποι συστέλλονται από την ιδέα πως αν υποβληθούν στο
ζυγό του Κυρίου, μια τέτοια κίνηση ίσως τους κόστιζει κάτι πιο ακριβό από αυτό
που αρχικά είχαν πιστέψει. Αλλά όλοι εκείνοι που αναγνωρίζουν την εξουσία Του
και αναμειγνύουν το θέλημά τους με το δικό Του θέλημα, μπαίνουν σε μια τέτοια
ανακούφιση που κ κόσμος δεν είχε ποτέ του γνωρίσει.
Υπάρχουν δύο είδη ειρήνης. Η πρώτη
ειρήνη έρχεται τη στιγμή που ζητάμε από τον Κύριο να συγχωρήσει τις αμαρτίες
μας και να εξουσιάζει Εκείνος τη ζωή μας. Η ειρήνη, εκείνη είναι για τη
συνείδησή μας. Αυτό διευθετεί το ζήτημα της αμαρτίας μας και βρίσκουμε ειρήνη.
«Αυτή η ειρήνη είναι από το Θεό»
Η δεύτερη ειρήνη έρχεται καθώς πιάνουμε
το σταθμό της φωνής μέσα από το Λόγο του Θεού που μας μιλά ο Κύριος όπως ένας
φυσικός πατέρας μια και διδάσκει το παιδί να ζει μια άγια ζωή. Αυτή η ειρήνη
μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια και ανακούφιση. Είναι η ειρήνη που φρουρεί το νου και την καρδιά μας. Αυτή λέγεται
«Ειρήνη με το Θεό».
Έτσι έχουμε «ειρήνη από το Θεό» και
«Ειρήνη με το Θεό». Και αυτό δεν είναι όλο που σήμερα θέλω να σας πω. Όταν
νιώσαμε το βάρος των αμαρτιών μας και στραφήκαμε στον Κύριο για συγχώρηση, η
πρώτη ανάσταση ήρθε από το μνήμα της αμαρτίας και έκανε ατράνταχτη την Ουράνια
Υπηκοότητά μα. Τώρα, ζούμε κινούμαστε και υπάρχουμε στην κοινωνία των αγίων
περιμένοντας να μας φωνάξει ο Κύριός να συναντηθούμε μαζί του εκεί πάνω.
Είθε ο Καλός Κύριός μας να βάλει δίψα στις καρδιές σας
και να σας οδηγήσει στα λιβάδια της Γραφής για τροφή που έχει τη δύναμη να σας
δώσει σοφία να διανύσετε το δύσκολο αυτό δρόμο έως ότου φτάσουμε Σπίτι, στον
τελικό προορισμό μας