A΄Κορινθίους
1:1-31
1Κορ. 1:1 Εγώ ο Παύλος, προσκαλεσμένος απόστολος του Ιησού
Χριστού με το θέλημα του Θεού, και ο αδελφός Σωσθένης,
1Κορ. 1:2 προς όλους εσάς που
αποτελείτε την εκκλησία του Θεού στην Κόρινθο και έχετε αγιαστεί χάρη στον
Ιησού Χριστό κι έχετε κληθεί να είστε άγιοι μαζί με όλους εκείνους, σε κάθε
τόπο, που επικαλούνται το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι Κύριος
δικός τους και δικός μας.
1Κορ. 1:3 Ευχόμαστε να έχετε τη χάρη
και την ειρήνη που πηγάζει από το Θεό Πατέρα μας και τον Κύριο Ιησού Χριστό.
1Κορ. 1:4 Ευχαριστώ πάντοτε το Θεό
μου για σας, για τη χάρη που σας έδωσε ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού.
1Κορ. 1:5 Γιατί χάρη σ' αυτόν γίνατε
πλούσιοι σε όλα, έχοντας διδαχθεί για όλα τα θέματα κι έχοντας αποκτήσει όλη
την απαραίτητη γνώση.
1Κορ. 1:6 Κι αυτό επιτεύχθηκε καθώς η
αλήθεια για τον Ιησού Χριστό επιβεβαιώθηκε μεταξύ σας,
1Κορ. 1:7 έτσι ώστε να μη σας λείπει
κανένα χάρισμα, ενώ ζείτε προσμένοντας τη φανέρωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
1Κορ. 1:8 ο οποίος και θα
επιβεβαιώσει ως το τέλος, κατά την Ημέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πως εσάς
δε σας βαραίνει καμιά κατηγορία.
1Κορ. 1:9 Είναι άξιος εμπιστοσύνης ο
Θεός, που σας κάλεσε να ζείτε σε κοινωνία με το Γιο του, τον Ιησού Χριστό, τον
Κύριό μας.
1Κορ. 1:10 Σας παρακαλώ λοιπόν στο
όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αδελφοί, την ίδια πίστη να ομολογείτε όλοι
και να μην υπάρχουν σχίσματα μεταξύ σας. Να είστε μάλιστα έτσι εξασκημένοι, που
να σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο και να καταλήγετε στην ίδια γνώμη.
1Κορ. 1:11 Γιατί, πληροφορήθηκα για
σας, αδελφοί μου, από ανθρώπους της Χλόης, ότι υπάρχουν διαμάχες μεταξύ σας.
1Κορ. 1:12 Και το λέω αυτό, γιατί
άλλος από σας λέει: «Εγώ είμαι του Παύλου οπαδός», άλλος λέει: «Εγώ είμαι του
Απολλώ», άλλος: «Εγώ είμαι του Κηφά» κι άλλος: «Εγώ είμαι του Χριστού»!
1Κορ. 1:13 Έχει, λοιπόν, χωριστεί σε
κομμάτια ο Χριστός; Μήπως είναι ο Παύλος, που σταυρώθηκε για σας; Ή μήπως στο
όνομα του Παύλου βαφτιστήκατε;
1Κορ. 1:14 Ευχαριστώ το Θεό που δε
βάφτισα κανέναν από σας, παρά μόνο τον Κρίσπο και το Γάϊο.
1Κορ. 1:15 Το λέω αυτό, για να μην
ισχυριστεί κανείς πως βάφτισα στο δικό μου όνομα.
1Κορ. 1:16 Α, ναι, βάφτισα επίσης και
την οικογένεια του Στεφανά. Λοιπόν, πέρα απ' αυτούς δε θυμάμαι να βάφτισα
κανέναν άλλο.
1Κορ. 1:17 Γιατί βέβαια, δε μου
ανέθεσε ο Χριστός την αποστολή να βαφτίζω, αλλά να κηρύττω το Ευαγγέλιο, όχι
όμως με φιλοσοφικά επιχειρήματα, για να μη χάσει ο σταυρός του Χριστού το νόημα
και τη δύναμή του.
1Κορ. 1:18 Διότι το γεγονός του
σταυρικού θανάτου του Χριστού, για εκείνους βέβαια που βαδίζουν στο δρόμο του
χαμού είναι ανοησία, αλλά για μας που βρισκόμαστε στο δρόμο της σωτηρίας είναι
δύναμη Θεού.
1Κορ. 1:19 Το λέει άλλωστε η Γραφή:
«Θ' αποδείξω ψεύτικη τη σοφία των σοφών και χωρίς αξία τη σύνεση των συνετών!».
1Κορ. 1:20 Και πού είναι, στ' αλήθεια,
ο σοφός; Πού είναι ο ερμηνευτής των Γραφών; Πού είναι ο συζητητής του κόσμου
αυτού; Δεν απέδειξε ο Θεός ανοησία τη σοφία του κόσμου αυτού;
1Κορ. 1:21 Επειδή, λοιπόν, ο κόσμος
απέτυχε να γνωρίσει το Θεό μέσα στα πλαίσια της σοφίας του Θεού, γι' αυτό ο
Θεός, χρησιμοποιώντας τη σοφία του, θέλησε μέσω της «μωρίας» του κηρύγματος να
σώσει όσους πιστεύουν.
1Κορ. 1:22 Και το λέω αυτό, επειδή και
οι Ιουδαίοι κάποιο σημαδιακό θαύμα απαιτούν να δουν, και οι Έλληνες σοφία
ζητάνε.
1Κορ. 1:23 Εμείς όμως κηρύττουμε το
Χριστό, που έχει σταυρωθεί, πράγμα που για τους Ιουδαίους είναι σκάνδαλο και
για τους Έλληνες ανοησία!
1Κορ. 1:24 Μα γι' αυτούς που έχει
καλέσει ο Θεός, είτε Ιουδαίοι είναι είτε Έλληνες, ο Χριστός αυτός είναι Θεού
δύναμη και Θεού σοφία.
1Κορ. 1:25 Γιατί αυτό που κάνει ο
Θεός, ακόμα κι αν το βλέπουν σαν ανόητο και σαν αδυναμία οι άνθρωποι, ξεπερνά
την ανθρώπινη σοφία και την ανθρώπινη δύναμη.
1Κορ. 1:26 Άλλωστε βλέπετε, αδελφοί,
ότι ανάμεσα σε σας που προσκληθήκατε δεν υπάρχουν πολλοί που να προέρχονται από
τους σοφούς - αν κρίνει κανείς με τ' ανθρώπινα κριτήρια - ούτε από τους
κρατούντες ούτε από εκείνους που ανήκουν στην υψηλή κοινωνική τάξη.
1Κορ. 1:27 Απεναντίας, τους απλοϊκούς
του κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τους σοφούς, και τους αδύνατους
του κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τους δυνατούς.
1Κορ. 1:28 Επίσης, τους άσημους του
κόσμου και τους περιφρονημένους διάλεξε ο Θεός καθώς και τους μηδαμινούς, για
να παραγκωνίσει τους σπουδαίους,
1Κορ. 1:29 έτσι ώστε να μην μπορεί να
καυχηθεί κανένας μπροστά στο Θεό.
1Κορ. 1:30 Κι εσείς, χάρη σ' αυτό
ανήκετε στον Χριστό, ο οποίος έγινε η δική μας σοφία που προέρχεται από το Θεό,
κι επίσης η δικαιοσύνη και ο αγιασμός και η απολύτρωσή μας.
1Κορ. 1:31 Επομένως, όπως λέει η
Γραφή: «Όποιος καυχιέται, για τη χάρη του Θεού να καυχιέται».
Ο απόστολος Παύλος ακούει από τους κατοίκους
της Χλόης, για τις προστριβές και διαιρέσεις που είχαν αρχίσει να
δημιουργούνται στην τοπική εκκλησία της Κορίνθου και να κάνει έκκληση για
ενότητα στο όνομα του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας.
Ας δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή γιατί τα
πλοκάμια εκείνα των διαιρέσεων δεν έχουν ακόμη εξαρθρωθεί.
Εκεί κάθε μια από τις διαιρέσεις
διεκδικούσε και τον δικό της ηγέρη. Μερικοί ακολουθούσαν τον Παύλο, άλλοι τον
Απολλώ, άλλοι τον Κηφά (Πέτρο) και ορισμένοι το Χριστό. Αυτό έδειχνε δύο πράγματα:
α) Την περιφρόνηση Εκείνου που είχε
σταυρωθεί και στου Οποίου το όνομα όχι μόνο είχαν βαπτιστεί αλλά και δηλώσει
υποταγή και
β) Την προβολή και αφοσίωση στους συνδούλους
τους, που σήμαινε και σημαίνει δουλοπρέπεια.
Καθώς τώρα προχωρεί να διαλευκάνει το
θέμα που τους χώριζε σε διάφορες παρατάξεις, τους εξηγεί ότι α) είχαν κληθεί σε
αγιότητα και εναρμόνιση της πίστης τους σύμφωνα με το πνεύμα της διδασκαλίας
του Κυρίου και β) ποια ήταν η αποστολή που του είχε αναθέσει ο Κύριός μας. Κι
αυτή δεν ήταν παρά το κήρυγμα του Ευαγγελίου που έχει τη δύναμη να οδηγήσει τον
άνθρωπο στη σωτηρία. Κι αυτό (το κήρυγμα) δεν πρέπει να γίνεται με σοφά λόγια
για να μην χάσει ο θάνατος του Χριστού στο σταυρό, την αξία του.
Ήξερε ότι οι Κορίνθιοι ήταν λάτρεις της ανθρώπινης
σοφίας. Μάλιστα θεωρούσαν τους σοφούς τους ως εθνικούς ήρωες. Έτσι το πνεύμα
αυτό είχε εισχωρήσει μέσα στη σύναξη της Κορίνθου με σκοπό να κάνει το
ευαγγέλιο του Θεού πιο ευχάριστο και αποδεκτό από τους διανοούμενους. Κάθε όμως
τέτοια προσπάθεια είναι άσχετη με το πνεύμα του Ευαγγελίου γιατί υπάρχει μια τεράστια
διαφορά στη σοφία του Θεού και στη σοφία του ανθρώπου. Και συνεχίζει : « Αυτούς που ο κόσμος θεωρεί μωρούς, αυτούς διάλεξε ο Θεός για να
ντροπιάσει τελικά τους σοφούς. Και αυτούς
που ο κόσμος θεωρεί ανίσχυρους αυτούς διάλεξε
ο Θεός για να ντροπιάσει τους κατά κόσμο ισχυρούς.» Γιατί ο σκοπός του Θεού
καθώς διαλέγει εκείνους που δεν έχουν καμία αξία στα μάτια του κόσμου, είναι να
πάει όλη η δόξα στον Ίδιο και όχι στον άνθρωπο, αφού η σωτηρία προέρχεται
αποκλειστικά από Αυτόν, μόνο Αυτόν είναι άξιος να δοξάζεται.
«Χάρη σ’ Αυτόν είστε εσείς στο
Χριστό Ιησού τον Οποίο ο Θεός έκανε
σοφία μας δικαιοσύνη μας και αγιασμό και απολύτρωσή μας».
Αρχικά μιλάει για τη θέση των πιστών που
είναι στο Χριστό. Μιλάει για την ένωση που υπάρχει ανάμεσα στον αναστημένο
Κύριο και τους δικούς Του. Σ’ Αυτόν δεν υπάρχει καταδίκη. Μέσα σ’ Αυτόν είμαστε αποδεκτοί (αναγνωρισμένοι) λόγω της ευλογημένης
τελειότητας της ζωής και του έργου Του. Και ο Θεός Τον έκανε σε μας σοφία. Ότι
χρειαζόταν να ελευθερωθεί η ψυχή μας βρίσκεται στη γνώση του Χριστού. Όταν
έχουμε Αυτόν τότε έχουμε μια σοφία που καθορίζεται από τη θέση η οποία μας εγγυάται
την πλήρη σωτηρία μας.
Η δικαιοσύνη μας , ο αγιασμός μας και η
απολύτρωσή μας, όλα οφείλονται στο έργο του Χριστού. Θα τα μελετήσουμε ένα ένα
ξεχωριστά για να δούμε την ακριβή σημασία τους:
a)
Δικαιοσύνη:
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπήρχε σε κανέναν μας (Ρωμ 3:10) Ήμασταν άπλυτα
κουρέλια στα μάτια του Αγίου Θεού μέχρι τότε που ο Υιός Του πλήρωσε με το αίμα
Του τις αμαρτίες μας επάνω στο σταυρό και έφερε δικαίωση στον άνθρωπο. Έκτοτε,
ο πιστός βρίσκεται ενώπιον του Θεού δεδικαιωμένος από το τέλειο έργο του Χριστού.
Ζει, κινείται και υπάρχει μέσα στο Χριστό γιατί είμαστε και γένος Του! (Πράξεις
17:28)
Έξω από το Χριστό μόνο ζωφερό σκοτάδι
υπάρχει.
b)
Αγιασμός:
Αγιασμός θα πει καθαρισμός. Και αυτό γίνεται όταν κάποιος τοποθετηθεί έξω από την
κοσμική ζωή και αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό. Μακριά απο την αμαρτία και τη
διαφθορά που κυριαρχούν το σημερινό άνθρωπο. Η προσευχή του Κυρίου μας (Ιωάν.
17:17) είναι να μας αγιάσει ο Θεός μ το λόγο της αληθείας Του. Γιατί ο λόγος ο
δικός Του είναι αλήθεια!
c)
Απολύτρωση: Εμείς
που είχαμε πουληθεί για μια τρύπια δεκάρα έχουμε εξαγοραστεί χωρίς χρήματα. Η απολύτρωση μας δεν έγινε με
πληρωμή φθαρτών λύτρων όπως το ασήμι ή το
χρυσάφι αλλά με το πολύτιμο αίμα του Χριστού. Η ζωή Του το τίμημα της απολύτρωσής
μας. Μια ζωή που προσφέρθηκε και έδιωξε το φόβο του θανάτου και μας έδωσε
είσοδο την αιωνιότητα! Έτσι δεν μπορούμε να δώσουμε στους εαυτούς μας καμιά
τιμή. Αλλά όπως είναι γραμμένο «Και εκείνος που καυχάται, ας καυχάται για τον
Κύριο».