“Αυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας. Ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας. Η τιμωρία, που έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ’ Αυτόν. Και διαμέσου των πληγών Του γιατρευτήκαμε εμείς. Όλοι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα. Στραφήκαμε κάθε ένας στο δικό του δρόμο. Ο Κύριος, όμως έβαλε επάνω σ’Αυτόν την ανομία όλων μας» (Ησαΐας 53:5,6)
Σ’ αυτά τα ιδιαίτερα εδάφια της Βίβλου βλέπουμε το Χριστό να εμφανίζεται ως ο αναμάρτητος αντικαταστάτης του αμαρτωλού ανθρώπου. Οι αμαρτίες μας Του καταλογίζονταν. Με απλά λόγια η ευθύνη των αμαρτιών μας έπεφτε επάνω Του, έτσι που η θεία δικαιοσύνη θα μπορούσε να έρθει σε μας που θα πιστεύαμε σ’ Αυτόν. Ο Θεός προεγνώριζε τι θα περνούσε το παιδί Του και δίνει αυτό το μήνυμα στον Ησαΐα 700 χρόνια πριν ο Ιησούς γεννηθεί στη Βηθλεέμ να το περάσει στις επόμενες γενιές.
Φαίνεται καθαρά τόσο απ’ τα δύο αυτά εδάφια όσο και από πολλά άλλα της Αγίας Γραφής ότι ο άνθρωπος δεν έφυγε ποτέ από τη σκέψη του Θεού. Έτσι αποφάσισε να διευθετήσει το θέμα αυτό της αμαρτίας που χώριζε τον άνθρωπο απ’ το Θεό μια για πάντα. Και ο μόνος τρόπος να διευθετήσει το θέμα αυτό, ήταν μέσω της θυσίας του Αναμάρτητου Γιου Του.
Κατά την πρώτη έλευση του Κυρίου πολλοί άνθρωποι δεν πίστεψαν. Αυτό δείχνει ότι η δύναμη της σωτηρίας Του δεν είχε αποκαλυφθεί σε πολλούς ανθρώπους. Στο Θεό ο Ιησούς ήταν ακόμη σαν ένα τρυφερό δεντράκι που φυτρώνει σε ξερή γη. Και αυτή η ξερή γη ήταν ο Ισραήλ. Ολόκληρο το έθνος δεν μπορούσε να δει την ομορφιά που υπήρχε μέσα Του. Η εξωτερική Του εμφάνιση δεν είχε κάτι το ξεχωριστό να τους ελκύσει. Ήταν καταφρονημένος και απορριπτόμενος, άνθρωπος των θλίψεων. Ήξερε καλά τι θα πει θλίψη. Μόνο ένα μικρό μέρος ανθρώπων αναγνώρισε την Αλήθεια και την ομολόγησε: «Ήταν οι θλίψεις και οι στεναχώριες οι δικές μας που μετέφερε και καθώς τον είδαμε στο σταυρό πιστέψαμε ότι ο Θεός τον τιμωρούσε για τις δικές Του αμαρτίες. Αλλά δεν ήταν έτσι. ¨Ηταν για τις δικές μας παραβάσεις και ανομίες. ¨ηταν για να θεραπευτούμε εμείς από την αρρώστια της αμαρτίας. Εμείς, ήμασταν που ξεστρατίσαμε και ο Θεός έβαλε επάνω Του όλες τις ανομίες μας! Αυτός έγινε ο Αντικαταστάτης μας! Μέσω Εκείνου δικαιωθήκαμε!»
Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για τη θυσία που μας δικαίωσε και για την εκπλήρωση της υπόσχεσης Του, τον Παράκλητο, που μας άνοιξε τα μάτια και βλέπουμε καθαρά τις οδηγίες Του μέσα απ’το Γραπτό Λόγο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Μπορείς προς στιγμής να φανταστείς πως αν δεν υπήρχε ανάσταση και η ζωή μας τελείωνε στον τάφο, πόσο θλιβερή θα ήταν η ζωή μας; Πόσο άσχημο θα ήταν να ψηλαφίζουμε στο σκοτάδι χωρίς μια λάμψη από θείο φως; Απέλπιδες …γεμάτοι δεισιδαιμονία και προκατάληψη; Εγώ όμως μπορώ να το διανοηθώ. Διότι έζησα για σαράντα τέσσερα χρόνια αυτή τη ζωή και όταν συνειδητοποίησα τη χαμένη κατάσταση, άρχισα να ψάχνω για απαντήσεις. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι ο Θεός δεν θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει τον άνθρωπο και να τον αφήσει στον πλανήτη Γη χωρίς κάποια αιτία. Και αφού όλα γύρω μας φαίνονται τόσο τέλει σε λεπτομέρεια και αρμονικά τοποθετημένα, ποια τέλος πάντων είναι η αιτία που ο Θεος έφτιαξε τον άνθρωπο; Μια μικρή φράση μου έδωσε την απάντηση απ’τη Γραφή : « Εκε΄νος που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει» Έπιασα το σταθμό της φωνής του Θεού και βρήκα όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα που απασχολούσαν το μυαλό μου.
Αφού δέχτηκα τη διδασκαλία του Κυρίου και ενώθηκα με το Πνεύμα Του, το Φως Του άρχισε να λάμπει στην καρδιά μου και ο Λόγος Του πήρε ότι βρισκόταν μέσα μου που ήταν σύμφωνο με το θέλημά Του. Και , μ’ έφερε στην ομοιότητά Του! Μπορεί να έχω όσο φως έχει ένα κερί αλλά είναι πάντα αναμμένο και καίει από τις πληγές Του που έφεραν θεραπεία στη θορυβημένη καρδιά μου άφθονο φως στο διάβα μου, ανακούφιση στη συνείδησή μου, φρούρησαν τη σκέψη μου και τα σωθικά μου!
Είμαι επίσης ευγνώμων γιατί πήρε την τιμωρία που προοριζόταν για μένα και με ελευθέρωσε απ’ τα δεσμά της αμαρτίας που με κρατούσαν στο σκοτάδι και την απόγνωση για το άγνωστο. Ήταν τότε που αποφάσισα να κάνω το ίδιο με τον άνθρωπου που είπε στο κύριό που τον ελευθέρωσε από το σκλαβοπάζαρο την ώρα που πουλιόταν με την πιο μεγάλη τιμή. Ήταν τότε που ο Κύριος τον έλυσε τα δεσμά και τον ελευθέρωσε που αναφώνησα μαζί του «Κύριε, από τώρα και στο εξής θα Σε ακολουθώ παντού!»
Τι θα έλεγες να κάμεις και συ το ίδιο; Να ζητήσεις συγχώρεση από το Χριστό και να ακολουθήσεις τις οδηγίες που αναφέρονται στη Γραφή;
«Αυτός είναι ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα, μόνο μέσω του Ιησού Χριστού».